Strony główne godz. 15:00.
Ogłoszenia i Intencje godz. 17:22.
S Z C Z Ę Ś Ć B O Ż E
Tym śląskim pozdrowieniem witamy Was na naszej stronie internetowej
Ojciec Święty Jan Paweł II, powiedział "Niech nie znika to piękne pozdrowienie "Szczęść Boże" i "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus". Pozdrawiajcie się tymi słowami, przekazując w ten sposób najlepsze życzenia (bliźnim). W nich zawarta jest wasza chrześcijańska godność. Nie dopuście, aby ją wam odebrano".
Jest nam niezmiernie miło, że odwiedziłeś naszą stronę. Znajdziesz na nich informacje o naszej posłudze duszpasterskiej, o wspólnotach, w których możesz pogłębiać swoją wiarę, a także dowiesz się co słychać w naszej parafii, jej historię.
Strona nasza od 21 lat (09.03.2004) mieści się na Serwerze "OPOKA" pod adresem http://www.nmpwelnowiec.katowice.opoka.org.pl/
Fundacja Opoka została powołana przez Konferencję Episkopatu Polski w dniu 5 czerwca 1998 r. Jej zadaniem jest służenie Kościołowi katolickiemu w Polsce w zakresie tworzenia systemu elektronicznej wymiany informacji oraz serwisu internetowego www.opoka.org.pl.
Informacje o naszej parafii można znaleźć również na serwisie społecznościowym FB (facebook)
pod adresem jak niżej:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100070016293938
SKARBONKA
Drodzy Parafianie i Przyjaciele parafii NMP Wspomożenia Wiernych.
Z serca dziękujemy za Waszą troskę i materialną pomoc w utrzymaniu naszej świątyni.
Bez wychodzenia z domu można wpłacać na podane konto bankowe.
"DANE KONTA".
WAŻNE
Zarządzenia, Komunikaty, inne pisma Metropolity Katowickiego Arcybiskupa Andrzeja Przybylskiego,
biskupów pomocniczych i Konferencja Episkopatu Polski.
Treści tych dokumentów można przeczytać na końcu (dole)) strony.
Abp Andrzej Przybylski
Metropolita Katowicki
Bp Marek Szkudło
Bp Adam Wodarczyk
Bp Grzegorz Olszowski
"... Pamiętajcie synaczkowie, że my jesteśmy stworzeni, by służyć Bogu, naszemu Stwórcy i że nie posłużyłyby nam do niczego zdobyta wiedza i bogactwa tego świata, bez bojaźni Bożej. Z tej bojaźni Bożej wypływa każde nasze dobro doczesne i wieczne..."
MYŚL KSIĘDZA BOSKO.
Radość czy niepokój oczekiwania?
ks. Michał Leśniak
Drodzy w Jezusie!
Kolejny raz gromadzimy się w kościele na Eucharystii. Gromadzimy się przy Jezusie Chrystusie. To On nas tu zaprasza, to On chce nas ubogacać, napełniać swoim słowem i Ciałem. On pragnie dodawać nam potrzebnych sił do dążenia drogami zbawienia. Warto za każdym razem uświadamiać sobie tę prawdę, gdyż ona ukazuje nam właściwy kształt i relacje, które wywierają wpływ na naszą obecność w świątyni. Bowiem jeśli sam Bóg zaprasza mnie tu, to tym samym chce, żebym tu był. Jest to zatem znak naszego wybrania. Znak przywileju, którym jesteśmy za darmo ubogaceni. Idąc dalej jeśli Bóg mnie tu zaprosił, to moja postawa w kościele powinna być godna wielkości otrzymanego zaproszenia. Będąc odpowiedzią na nie, winna być wyrazem szacunku, ale i dziecięcej ufności. Zapewne każdy z nas potrafi już sam sobie ukonkretnić to, co wypływa z tych dwóch faktów Bożego wybrania i potrzeby godnego zachowania.
Jesteśmy tu, kochani, zgromadzeni już w trzecią niedzielę Adwentu. To prawie dokładnie połowa tego naszego czasu oczekiwania. Połowa naszego czasu wsłuchiwania się w głos Pana i dawania na niego odpowiedzi. Połowa czasu, który prowadzi nas do spotkania z Bogiem w tajemnicy zarówno Jego paruzji, jak i pamiątki Jego narodzenia. Warto sobie zadać kilka pytań: Jak wykorzystałem ten czas? Jaki jest mój tegoroczny Adwent? Jak wygląda przygotowanie mojego serca, duszy na spotkanie ze Zbawcą?
Czytania, które słyszymy w dzisiejszej liturgii słowa, dają nam podpowiedź, jak kształtować ten czas właściwie. Jak zawsze, tak i dziś słowo Pana jest konkretną wskazówką. Co zatem Pan nam dziś przypomina?
Zanim jednak poszukamy tych Bożych wskazówek, postarajmy się przypatrzeć naszemu codziennemu postępowaniu. Kiedy czekamy na coś lub kogoś, mogą się w nas pojawiać dwie zasadnicze postawy. Jedna z nich to radość. Napełnia nas ona, ponieważ przybliża się jakaś wartość, osobowa bądź nie. Cieszymy się, że już jest blisko, że mają sens różne podejmowane przez nas kroki, aby przybliżyć to spotkanie. Radujemy się również, że wypełnią się nasze pragnienia, że spełnią się nadzieje. I taka postawa jest właściwa nie tylko religijnemu oczekiwaniu, ale także takiemu zwykłemu, codziennemu oczekiwaniu na spotkanie z kimś ważnym, kochanym czy też na jakąś wartość materialną, prezent czy inną potrzebną rzecz. Drugą postawą jest niepokój. Iluż to ludzi spotkaliśmy, a może i sami czasem doświadczaliśmy tego, że zamiast radości pojawia się właśnie niepokój, strach, a w skrajnych przypadkach zwątpienie. Oto bowiem niespodziewanie wydłuża się czas naszego oczekiwania. Pojawiają się nowe, zaskakujące nas wydarzenia, które oddalają spełnienie naszych nadziei. Rodzą się pytania: A może się nie uda? A może wydarzy się coś przeciwnego? Znamy dobrze te odczucia.
A Pan Bóg mówi dziś do nas: nie martw się, kiedy oczekujesz. Bądź pewny tego, że przyjdę i napełnię Cię potrzebnymi łaskami. Oczekuj mojego pojawienia się, gdyż ono przybliży Ci zbawienie. Mówi nawet więcej: raduj się czasem oczekiwania. Niech ono kształtuje w Tobie postawę wdzięczności i umiejętnego przyjęcia daru. Podpowiada również: bądź cierpliwy. Tylko oczekiwanie na mnie, mówi do nas Pan, wypełni Twoje ostateczne pragnienia. Tylko moje przyjście nauczy Cię właściwych relacji do otaczającej Cię rzeczywistości, do radości i smutków, do życiowych zwycięstw i porażek. Przypominają się w tym momencie znane słowa wielkiego ojca Kościoła, żyjącego w północnej Afryce na przełomie IV i V wieku św. Augustyna. Mówił on: "Stworzyłeś nas, Boże, dla siebie i niespokojne jest serce nasze, dopóki nie spocznie w Tobie" (Wyznania). Taka jest nasza ludzka kondycja. Pełne bowiem spełnienie naszego życia, naszych pragnień i oczekiwań możemy odnaleźć tylko w Nim w Bogu.
Siostry i bracia!
Zatem tak oczekujmy. Miejmy w sercu głębokie pragnienie spotkania ze Stwórcą. Radujmy się ze spotkania z Nim. Odrzucajmy smutek, niecierpliwość czy nawet zwątpienie, kiedy Pan oddala czas spotkania. Czas wylania swojej łaski. Czas miłosierdzia i odkupienia. Czas umocnienia i błogosławieństwa. Jego przyjście jest pewne. Pewne jak świadectwo, które dawał swoim życiem św. Jan Chrzciciel. Pewne jak słowa proroctw Izajasza. Może nie natychmiast, może nie na sposób tego świata, może nie takie, jak sobie wyobrażamy ale pewne na sposób Boży. Zatem: "Odwagi! Nie bójcie się!" (Iz 35,4). To Bóg wypełni nasze serca, to On zrealizuje nadzieje w Nim pokładane, to On w końcu obdarzy nas zbawieniem co niechaj będzie naszym udziałem z łaski i miłosierdzia Pana naszego Jezusa Chrystusa, któremu cześć i chwała, i uwielbienie teraz i na wieki wieków. Amen.
W jaki sposób Bóg nawraca grzeszników
Rozmaicie
Często jak wiatr co pędzi stado kapeluszy
Chwyta duszę wprost z miejsca i targa za uszy
Niekiedy z uśmiechem prawie na wesoło
Święci biorą się za rękę i bawią się wkoło
A czasem nie do wiary
Ni z tego ni z owego
Łzę zdejmujesz z twarzy
Jak pieszczotę śniegu
(ks. J. Twardowski)
Wielu ludzi siebie nie lubi. Spogląda we własne serce i dostrzega w nim szereg słabości: brak konsekwencji i odwagi, skłonność do wygodnictwa, słabości w dziedzinie namiętności, kompleksy. To wystarczy, by człowiek nienawidził samego siebie. Wówczas wiele wysiłku wkłada w to, by swoje słabości ukryć, by uchodzić przed ludźmi za lepszego niż jest w rzeczywistości. To z kolei w jego oczach wydaje się być zakłamaniem, za co jeszcze bardziej siebie nienawidzi. Krąg jest zaklęty i nie widać z niego wyjścia. Nic bowiem nie wskazuje na to, że wady znikną i twarz stanie się piękna.
Istnieje jednak możliwość wyjścia z tego zaklętego kręgu, może się to dokonać przez ukochanie siebie razem ze swymi słabościami. Chodzi o akceptację siebie takim, jakim człowiek jest w chwili obecnej i jakim był, bez względu na to, jaka była droga jego życia. To trudne przeżycie. Akceptacji siebie sprzeciwia się przede wszystkim niezdrowa ambicja.
Jak to uczynić? Po pierwsze trzeba sobie uświadomić, że Bóg nas kocha i jesteśmy dla Niego wielką wartością. Po drugie, trzeba zrobić dokładny wykaz wartości, które posiadamy. Należy to uczynić w spotkaniu z człowiekiem, który nas kocha. On widzi nasze talenty. Jest ich zawsze o wiele więcej niż słabości. Po trzecie, należy znaleźć człowieka, który jest niezadowolony z siebie i trzeba mu pomóc w zaakceptowaniu siebie. Oto najlepsza i najkrótsza droga do pojednania z sobą.
Czas Adwentu jest wezwaniem do pojednania z sobą. Warto jednak dostrzec, że nie zawsze tradycyjne pojednanie z Bogiem w sakramencie pokuty jest równoznaczne z pojednaniem z sobą. W sakramencie pokuty oczyszczamy się z grzechów, to znaczy umywamy swoje ręce z brudnych czynów. Niewielu jednak chce ze spowiednikiem porozmawiać na temat swej twarzy i tego, że siebie nie lubi. Niewielu też spowiedników jest przygotowanych do takiej rozmowy. Sakrament pokuty nie usuwa wad, nie zmienia twarzy. Może jednak ukazać, mimo słabości, jej piękno.
Dla Boga nasza twarz jest zawsze piękna, nawet jeśli została przez zło zniekształcona. Ona jest zawsze doskonałym dziełem sztuki i za jedną żywą twarz, nawet najbardziej zniekształconą Bóg odda nie tylko wszystkie arcydzieła, jakie wyszły spod pędzla genialnych artystów, ale odda na śmierć swego Jednorodzonego Syna. Tak niewiele trzeba, wystarczy dotknięcie Jego zbawczej ręki, by nasza zniekształcona twarz, uczyniona na obraz i podobieństwo Jego Boskiej Twarzy, znów ukazała się w całym swoim blasku.
Czym więc jest brak akceptacji siebie? To znak, że złym okiem spoglądamy na siebie, dowód, że nie znamy prawdziwej wartości własnej twarzy.
Ks. Edward Staniek
Opracowano
na tydz. 14.12.2025. - 21.12.2025.
Po nacisnięciu na niżej podany napis można przejść na drugą część strony głównej.
ZARZĄDZENIA I KOMUNIKATY
( niżej)
INFORMACJA O DYSPENSIE ARCYBISKUPA ANDRZEJA PRZYBYLSKIEGO
METROPOLITY KATOWICKIEGO
od obowiązku zachowania wstrzęmięźliwości od pokarmów mięsnych
w piątek, 5 grudnia 2025 roku.
Poniżej link do treści "Informacji o dyspensie".
TREŚĆ INFORMACJIAbp Andrzej Przybylski
Metropolita Katowicki
LIST PASTERSKI ARCYBISKUPA ANDRZEJA PRZYBYLSKIEGO
METROPOLITY KATOWICKIEGO
na Adwent 2025.
Poniżej link do treści "Listu pasterskiego".
TREŚĆ LISTU PASTERSKIEGOAbp Andrzej Przybylski
Metropolita Katowicki
TREŚĆ LISTU.Proszę nacisnąć na treść listu.
TREŚĆ APELU.Proszę nacisnąć na treść apelu.
KOMUNIKAT
Biskupa Marka Szkudło
Administratora Archidiecezji Katowickiej
O REKRUTACJI DO WYŻSZEGO ŚLĄSKIEGO SEMINARIUM DUCHOWNEGO W KATOWICACH
Poniżej link do treści "KOMUNIKATU".
TREŚĆ KOMUNIKATUDO PARAFII NAJŚWIĘTRZEGO SERCA PANA JEZUSA ORAZ PARAFII NAJŚWIĘTRZEJ MARII PANNY WSPOMOŻENIA WIERNYCH :
Poniżej link do treści DEKRETU.
TREŚĆ DEKRETU.Poniżej link do map z budynkami przynależnymi do Paraffi NMP Wspomożenia Wiernych.
Mapa 1.Mapa 2.Bloki na Słoneczna 24 (w budowie).
Poniżej podajemy link do treści listu podpisanego przez Przewodniczącego Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski.
TREŚĆ LISTU.