Strony główne godz. 08:20.
Ogłoszenia i Intencje godz. 19:53.
S Z C Z Ę Ś Ć B O Ż E
Tym śląskim pozdrowieniem witamy Was na naszej stronie internetowej
Ojciec Święty Jan Paweł II, powiedział "Niech nie znika to piękne pozdrowienie "Szczęść Boże" i "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus". Pozdrawiajcie się tymi słowami, przekazując w ten sposób najlepsze życzenia (bliźnim). W nich zawarta jest wasza chrześcijańska godność. Nie dopuście, aby ją wam odebrano".
Jest nam niezmiernie miło, że odwiedziłeś naszą stronę. Znajdziesz na nich informacje o naszej posłudze duszpasterskiej, o wspólnotach, w których możesz pogłębiać swoją wiarę, a także dowiesz się co słychać w naszej parafii, jej historię.
Strona nasza od 21 lat (09.03.2004) mieści się na Serwerze "OPOKA" pod adresem http://www.nmpwelnowiec.katowice.opoka.org.pl/
Fundacja Opoka została powołana przez Konferencję Episkopatu Polski w dniu 5 czerwca 1998 r. Jej zadaniem jest służenie Kościołowi katolickiemu w Polsce w zakresie tworzenia systemu elektronicznej wymiany informacji oraz serwisu internetowego www.opoka.org.pl.
Informacje o naszej parafii można znaleźć również na serwisie społecznościowym FB (facebook)
pod adresem jak niżej:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100070016293938
SKARBONKA
Drodzy Parafianie i Przyjaciele parafii NMP Wspomożenia Wiernych.
Z serca dziękujemy za Waszą troskę i materialną pomoc w utrzymaniu naszej świątyni.
Bez wychodzenia z domu można wpłacać na podane konto bankowe.
"DANE KONTA".
WAŻNE
Zarządzenia, Komunikaty, inne pisma Bp Marka Szkudło administratora archidiecezji ,
biskupów pomocniczych i Konferencja Episkopatu Polski.
Treści tych dokumentów można przeczytać na końcu (dole)) strony.
Bp Marek Szkudło administratorem
archidiecezji katowickiej
Bp Adam Wodarczyk
Bp Grzegorz Olszowski
"... Jeżeli modlicie się, z dwóch ziaren, które siejecie zrodzą się cztery kłosy ..."
MYŚL KSIĘDZA BOSKO.
Liturgia dzień 14. września określa mianem święta Podwyższenia Krzyża Świętego, które na celu ma podkreślenie tajemnicy Krzyża, "na którym zawisło Zbawienie świata". Dlaczego we wrześniu jeszcze raz szczególnie rozpamiętujemy tajemnicę Wielkiego Piątku? Otóż przed reformą kalendarza, jaka miała miejsce po Soborze Watykańskim Drugim, obchodzono dwa święta: 3. maja jako święto Znalezienia Krzyża Świętego i 14. września-święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Po reformie pozostawiono jedynie święto wrześniowe lącząc niejako w jedno zarówno znalezienie i podwyższenie.
O losach Drzewa Krzyża trudno jest jednoznacznie coś powiedzieć, chociaż pojawia się myśl o jego ukryciu w obawie przed zniszczeniem przez Żydów, czy Rzymian. Niestety tylko dzięki legendom możemy wnioskować o odnalezieniu ukrytego Krzyża. Być może znalazła go żona cesarza Klaudiusza, Petronika, nawrócona dzięki nauczaniu św. Piotra. Bardziej rozpowszechniona tradycja wskazuje na św. Helenę, matkę Konstantyna Wielkiego. Podaje się, iż odnaleziony Krzyż miał wskrzesić, poprzez kontakt bezpośredni, jakiegoś nieznanego zmarłego.
Wskazuje się także na św. Helenę, jako mającą udział w zbudowaniu dwu bazylik w Jerozolimie, z których to poświęceniem związano święto odnalezienia Krzyża. Podaje się także, iż pielgrzymi w radości z jego odnalezienia brali udział w podwyższeniu Drzewa Krzyża, które polegało na podnoszeniu go w czterech miejscach świątyni dla adoracji ludu. Tak właśnie pojawiło się wrześniowe święto, a ugruntowało się jeszcze bardziej, gdy cesarz bizantyjski Herakliusz po pokonaniu Persów (wcześniej zdobyli Jerozolimę i zabrali Relikwie do Persji) odzyskał Relikwię Krzyża i osobiście wniósł ją do Jerozolimy. Pamiątkę tego wydarzenia, które było ponownym podwyższeniem Krzyża, obchodzono corocznie 14. września
Przydrożne krzyże i figury są formami małej architektury sakralnej występujące na ziemiach Górnego Śląska. Cechuje je wyraźna specyfika, różniąca je od regionów sąsiednich.
Kapliczki i krzyże są sakralnymi elementami przestrzeni, związane są z nią w sposób osobliwy i wieloraki: wyznaczają najważniejsze punkty w zasiedlonej przestrzeni, organizują ją, nadają jej znaczenie i symbolikę.
W swej przechadzce po Wełnowcu i Józefowu spotykamy Bożą Mękę przy ulicy Józefowskiej u wylotu ul. Karłowica, krzyż przydrożny przy ulicy Józefowskiej (200m od kościoła na Józefowcu), krzyż przydrożny przy zbiegu al. Korfantego i ul. Karłowicza oraz figury przydrożne Matki Boskiej Różańcowej u zbiegu ulic Józefowskiej i Bytomskiej oraz Figurę Matki Boskiej z Lourdes na terenie Wełnowieckiego szpitala
Bożymi Mękami nazwa się na Śląsku kamienne krzyże przydrożne. Z każdego z nich spogląda z góry na przechodniów Ukrzyżowany, a na ich cokołach załamuje boleściwie ręce Matka Boska. Trwałość staropolskiej nazwy Boża Męka w języku rodzimej ludności śląskiej związana jest ze specyfiką historii języka polskiego na Śląsku, pełnego archaizmów wskutek rozwoju w izolacji od reszty ziem polskich.
Kapliczki i krzyże opowiadają historie. Czasem pozytywne, pełne spełnionych nadziei i dobrych rozwiązań. A czasem przypominają o trudnych momentach.
Żyjemy w czasie, w którym jest niewiarygodnie trudno. I wszyscy jesteśmy pełni nadziei na dobre rozwiązania.
Kapliczki i krzyże są nam więc potrzebne być może bardziej niż kiedykolwiek.
Krzyż przy zbiegu ulicy Karłowicza i Aleji Korfantego
Boża Męka przy ulicy Józefowskiej u wylotu ulicy Karłowicza
Ufundowana w 1935 roku przes Teodora i Petronelę Rassek
Krzyż przy ulicy Józefowskiej (200m od kościoła na Józefowcu)
Ufundowany w 1886 roku przes Stephana Pusskałła i Juliana Weltzell
Figura Matki Boskiej Różańcowej u zbiegu ulic Józefowskiej i Bytomskiej
Figura Matki Boskiej z Lourdes na terenie Wełnowieckiego szpitala
Krzyż przy ulicy Szczecińskiej
Te formy małej architektury sakralnej należą do dzielnicy Dąb.
Kaplica w Dębie przy zbiegu ulicy Dębowej i Źródlanej
Boża męka przy zbiegu ulic Agnieszki i Krzyżowej
Kochająca i Bolesna Matka Najświętsza
Wśród wielu tytułów przysługujących Maryi spotykamy określenie - Matka Boska Bolesna.
Trzeba uznać, że żadna matka na ziemi nie przeżyła tyle i nie przecierpiała tyle, co Matka Zbawiciela. Jakże bolesnym echem odbiły się w Jej sercu prorocze słowa Symeona, wypowiedziane w świątyni jerozolimskiej w dniu ofiarowania Pana Jezusa:
A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu (Łk 2,35).
Wiele smutku, cierpień i boleści doświadczyła Maryja w czasie ziemskiego życia, gdy np. musiała uciekać aż do Egiptu przed okrutnym królem Herodem, aby uratować życie Bożego Dziecięcia.
A ile wylała łez na Krzyżowej Drodze swego Boskiego Syna, na Wzgórzu Kalwaryjskim i przy Jego grobie? Kto to pojmie i zrozumie! Jakże bardzo Maryja - jako Matka Boża Bolesna rozumie każdego człowieka, każdego cierpiącego, wszystkich, którzy jesteśmy Jej dziećmi. Powiedział ktoś: Nie ma kącika bez krzyżyka, to znaczy, że każdy człowiek doświadcza w swoim życiu różnorakich cierpień: fizycznych, moralnych czy duchowych. Wówczas jakże bliska jest nam Ta, której życie było tak piękne, a jednocześnie znaczone łzami i cierpieniami - Matka Chrystusa i nasza Matka - Maryja.
Ojciec Święty Benedykt XIII gorąco zachęcał, aby lud wierny czcił Matkę Najświętszą jako Matkę Bożą Bolesną. Wśród wielu modlitw do Matki Bożej Bolesnej zalecanych przez Kościół Święty i odmawianych w wielu sanktuariach jest Koronka ku czci Jej Siedmiu Boleści. Na Koronce tej rozważa się ziemskie życie i cierpienia Matki Najświętszej:
1 Boleść - Proroctwo Symeona
2 Boleść - Ucieczka do Egiptu
3 Boleść - Zgubienie Pana Jezusa
4 Boleść - Spotkanie na Drodze Krzyżowej
5 Boleść - Trwanie pod Krzyżem
6 Boleść - Piastowanie po zdjęciu z Krzyża Ciała Pana Jezusa
7 Boleść - Złożenie do Grobu
Na początku Koronki odmawia się - Wierzę w Boga... a następnie przy każdej rozważanej Boleści - 1x Ojcze nasz... i 7x Zdrowaś Maryjo..., a na zakończenie - 3x Zdrowaś Maryjo... dla uczczenia łez wylanych przez Matkę Boską Bolesną.
Kornelius
Dwudziesty pierwszy z kolei papież był Rzymianinem, synem mieszczanina Kastiusza i pochodził z rodu Korneliuszów.
Jego dwuletni pontyfikat przypadł na okres pomiędzy marcem 251r. a czerwcem 253 r. i rozpoczął się po ponad rocznym wakansie na Stolicy Piotrowej.
Krwawe prześladowania cesarza Decjusza sprawiły, że świadomie odkładano wybór papieża, a sprawowanym w tym czasie rządom kolegialnym przewodził zdolny prezbiter Nowacjan, późniejszy antypapież. Liczni duchowni - wśród nich także Mojżesz, jeden z kandydatów na papieża - pozostawali w więzieniach.
Korneliusz był skromnym kapłanem i oznaczał się życzliwym stosunkiem wobec "lapsi" (upadłych), czyli chrześcijan, którzy podczas prześladowań załamali się i odstąpili od wiary, a kiedy represje ustały, chcieli powrócić na łono Kościoła. Zawiedziony w swych ambicjach Nowacjan żądał wykluczenia ich ze wspólnoty, natomiast Korneliusz opowiadał się za ich powtórnym przyjęciem do Kościoła, po wypełnieniu nałożonej pokuty. Dzięki przychylności kartagińskiego biskupa św. Cypriana, który wyjednał mu poparcie biskupów afrykańskich, zdołał pokonać rygorystów, a wkrótce, podczas synodu rzymskiego (251), Nowacjan oraz jego zwolennicy zostali obłożeni ekskomuniką. Papież wystosował wówczas do licznych Kościołów listy, w których wyjaśniał przyczyny schizmy.
Korneliusza uwięziono podczas prześladowania rozpętanego w czerwcu 252 r. za panowania cesarza Treboniana Gallusa. Rzymianie obwiniali wówczas chrześcijan o wywołanie gniewu bogów i sprowadzenie na Wieczne Miasto epidemii. Zesłany do Civitavecchia rok później dokonał żywota. Jego relikwie przewieziono do Rzymu i pochowano na cmentarzu Św. Kaliksta, a z czasem rozdzielono i rozesłano m.in. do francuskiego opactwa St.-Corneille-de-Compiigne oraz kościoła Św. Seweryna w Kolonii.
św. Cyprian z Kartaginy
Martyrologium Rzymskie wspomina 16 września św. Cypriana z Kartaginy, jednego z najwybitniejszych pisarzy wczesnego chrześcijaństwa.
Urodził się około 200 r., najprawdopodobniej w rodzinie pogańskiej. Jako ceniony adwokat przyjął chrzest. Po jakimś czasie został kapłanem, a w 249 r. - biskupem Kartaginy. Podczas prześladowań za cesarza Dioklecjana opuścił swoją stolicę biskupią (250 r.) i z prowincji kierował diecezją. Kilkanaście miesięcy później powrócił i szczególną opieką otoczył chrześcijan, którzy w czasie prześladowań wyparli się wiary.
Sprzeciwiał się tym, którzy odmawiali im rozgrzeszenia. Kiedy w latach 252-254 wybuchła zaraza, niósł pomoc zarówno chrześcijanom, jak i poganom. Jednocześnie w dziele "De mortalitate" odrzucał ataki pogan, którzy winili wyznawców Chrystusa za wybuch epidemii. Opowiadał się przeciw uznaniu chrztu udzielanego przez heretyków. Podczas kolejnych prześladowań chrześcijan, za cesarza Waleriana w roku 257, został aresztowany.
Próbowano zmusić go do oddania czci bożkom. Gdy odmówił, został zesłany na pustynię do Curubis (dziś teren Tunezji).
Po roku powrócił do Kartaginy, gdzie wytoczono mu proces i skazano na śmierć. Wyrok wykonano przez ścięcie.
Pozostawił pisma dogmatyczne (wśród nich dzieło "O jedności Kościoła katolickiego"), apologetyczne, moralne oraz bogaty zbiór listów (zachowało się ich 81). Do dziś cytowane jest jego zdanie: "Nie może mieć Boga za ojca ten, kto Kościoła nie ma za matkę". Imię św. Cypriana wspominane jest w I Kanonie Mszy Świętej. Na miejscu jego męczeństwa zbudowano siedmionawową bazylikę, zniszczoną w V w. Wzywany jest jako patron chroniący od epidemii oraz orędownik żeglarzy.
Św. Robert Bellarmin
7 września obchodzimy wspomnienie liturgiczne św. Roberta Bellarmina SJ włoskiego jezuity (ur. 4.10.1542 r. w Montepulciano, zm. 17.09.1621 r. w Rzymie), kardynała, inkwizytora, świętego Kościoła katolickiego, jednego z doktorów Kościoła.
W roku 1560 wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Studiował filozofię w Kolegium Rzymskim, następnie we Florencji i w Mondovi , w Padwie i belgijskim Lowanium. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1570 r. W roku 1576 powierzono mu katedrę teologii w Kolegium Rzymskim, a w 1578 został rektorem tegoż kolegium.
Papież Klemens VIII zwolnił go wkrótce z obowiązków wykładowcy, mianował swoim teologiem, konsultorem Kongregacji Św. Oficjum, a w 1599 r. wyniósł go do godności kardynała. Według hagiografii, Bellarmino uczynił wówczas następujące postanowienia: nie gromadzić majątku, nie wspierać krewnych, ale ubogich, być zawsze zakonnikiem. Nie przyjął wówczas wysokiej pensji, ofiarowanej mu przez króla Hiszpanii, Filipa III.
Przez jakiś czas był arcybiskupem w Kapui, co można uznać za pewnego rodzaju zesłanie. Na konklawe po śmierci Klemensa VIII był jednym z rozważanych kandydatów na Stolicę Apostolską. Następny papież Paweł V przywrócił go na stanowiska w Rzymie.
Jako inkwizytor Bellarmino nadzorował proces i egzekucję na stosie Giordana Bruna, miał też udział w pierwszym potępieniu Galileusza.
Papież Pius XI w roku 1923 ogłosił Bellarmina błogosławionym, zaś w 1930 r. kanonizował go. W 1931 r. nadał mu ponadto tytuł Doktora Kościoła. Jako święty, Robert Bellarmin jest patronem kanonistów.
Św. Zygmunt Szczęsny
Zygmunt Szczęsny urodził się w 1822r. na Wołyniu. Skończył studia w Moskwie i Paryżu. W 1855r. otrzymał święcenia kapłańskie w Petersburgu. W 1857r. założył Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, któremu zlecił opiekę nad dziećmi oraz ludźmi chorymi i starymi. W 1862 r. papież Pius XII mianował go arcybiskupem metropolitą warszawskim.
W 1864r. został przez władze carskie skazany na wygnanie w głąb Rosji. Po 20 latach zwolniono go, jednakże otrzymał zakaz powrotu na teren swojej archidiecezji. Zamieszkał w Dźwiniaczce, gdzie mimo podeszłego wieku i wyczerpania wygnaniem podjął pracę wśród ludzi. Założonemu przez siebie Zgromadzeniu powierzył m.in. zadanie organizowania szkół dla wiejskich dzieci. Zmarł w Krakowie 17.09.1895. Beatyfikowany przez Jana Pawła II w Krakowie dnia 18.08.2002. Kanonizowany 11.10.2009 w Rzymie przez Benedykta XVI.
Św. Hildegarda z Bingen, dziewicy i doktora Kościoła
Hildegarda z Bingen (ok. 1098-1179) pochodziła ze środowiska drobnej szlachty nadreńskiej. Mniszka benedyktyńska, wizjonerka-mistyczka, prorokini, poetka, muzykolog i kompozytor, farmaceutka, lekarka, administratorka, kosmolog, biolog, botanik, geolog, prawoznawca, filozof i teolog znana jest współcześnie jako prekursorka zielarstwa, medycyny naturalnej i holistycznej.
Do grupy doktorów Kościoła dołącza XII-wieczna benedyktynka Hildegarda z Bingen w Nadrenii. Znalazła się w tym gronie obok 31 mężczyzn i 3 kobiet: dominikańskiej tercjarki, Katarzyny ze Sieny, i dwóch karmelitanek bosych - Teresy z Avila i Teresy z Lisieux.
Była niczym promień światła, który tnie ciemność jak skalpel ciało. Przyszłość innych nie stanowiła dla niej żadnej tajemnicy. Uzdrawiała i leczyła, przez co uważano ją, wielką opatkę z Rupertsbergu i Bingen, stroniącą od włosiennic, nawet za czarownicę. Uchodziła za powiernicę cesarza i przewodniczkę tłumów.
Bliskie sobie mniszki uczyła, że otacza nas witalność. Dlatego, tłumaczyła, świat nie siwieje. Jej ciało w wieku osiemdziesięciu dwóch lat było jej wciąż posłuszne, a ona otaczała je wszelką troską, ponieważ jak mówiła było cenną tuniką, którą pewnego dnia będzie musiała zwrócić Stwórcy tak doskonałą, jak w dniu, gdy przyszła na świat. Bez skazy i bez rozdarcia. Taka była Hildegarda. Oto opowieść o jej życiu pełnym tajemnicy i mądrości.
Opracowano
na tydz. 14.09.2025. - 21.09.2025.
Po nacisnięciu na niżej podany napis można przejść na drugą część strony głównej.
ZARZĄDZENIA I KOMUNIKATY
( niżej)
TREŚĆ LISTU.Proszę nacisnąć na treść listu.
TREŚĆ APELU.Proszę nacisnąć na treść apelu.
KOMUNIKAT
Biskupa Marka Szkudło
Administratora Archidiecezji Katowickiej
O REKRUTACJI DO WYŻSZEGO ŚLĄSKIEGO SEMINARIUM DUCHOWNEGO W KATOWICACH
Poniżej link do treści "KOMUNIKATU".
TREŚĆ KOMUNIKATUDO PARAFII NAJŚWIĘTRZEGO SERCA PANA JEZUSA ORAZ PARAFII NAJŚWIĘTRZEJ MARII PANNY WSPOMOŻENIA WIERNYCH :
Poniżej link do treści DEKRETU.
TREŚĆ DEKRETU.Poniżej link do map z budynkami przynależnymi do Paraffi NMP Wspomożenia Wiernych.
Mapa 1.Mapa 2.Bloki na Słoneczna 24 (w budowie).
Poniżej podajemy link do treści listu podpisanego przez Przewodniczącego Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski.
TREŚĆ LISTU.