W jaki sposób Jezus chce nas pokrzepiać? Przez osobiste spotkanie z sobą.
"Wejdź do swej izdebki, a tam Mnie znajdziesz. Wezwij Mnie, a przyjdę ci z pomocą. Proś natrętnie o cokolwiek, aż ci dam. Zaufaj Mi, a Ja będę działał".
Jeśli na serio potraktujemy te słowa Jezusa do nas, to nic innego nie pozostaje, jak powiedzieć: "Jezu, Ty się tym zajmij".C Podziel się cytatem.
To jedna strona medalu. A co robić, gdy życie dopiecze, gdy najbliżsi zawiodą, obrócą się przeciw nam, niesprawiedliwie nas potraktują, okradną, zwyzywają i tym podobnie? Wtedy sięgnij po klucz do rozwiązań także proponowany przez Jezusa. Stosuj rozwiązania zawarte w mądrości ośmiu błogosławieństw. One uczą, jak stawać się szczęśliwym. Błogosławiony to znaczy szczęśliwy. Stosowanie ich pomaga uniknąć nieszczęść i przekleństw. Tajemnicą ośmiu błogosławieństw jest przekonanie, że Bóg daje lepsze rozwiązania. On ciągle daje. Mamy jednak tendencję do ufania własnym pomysłom. Każde rozwiązanie ma swoje konsekwencje. Wśród tych wynikających ze stosowania mądrości podawanych przez osiem błogosławieństw Chrystus nie przewiduje nieszczęść i przekleństw.
Stajecie się szczęśliwymi, gdy (ludzie) wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was.
fragment książki "Słuchaj Refleksje liturgiczne"
Jan Paweł Konobrodzki OSB
"Me życie jest cieniem, me życie jest chwilką,
Co ciągle ucieka i ginie.
By kochać Cię Panie, te chwilę mam tylko
Ten dzień dzisiejszy jedynie.
Ach, skończy się wkrótce to moje wygnanie
Wiecznego blask zalśni mi słońca.
I śpiewać Ci będę na wieki, o Panie
To 'dzisiaj' bez kresu i końca."
Jeszcze się kiedyś rozsmucę,
Jeszcze do Ciebie powrócę,
Chrystusie...
Jeszcze tak strasznie zapłaczę
Że przez łzy Ciebie zobaczę,
Chrystusie...
I z taką wielką żałobą
Będę się żalił przed Tobą,
Chrystusie...
Że duch mój przed Tobą klęknie
I wtedy serce mi pęknie,
Chrystusie...
Julian Tuwim "Chrystusie..."
1 listopada - Dzień Wszystkich Świętych,
w którym pragnie złożyć hołd tym wszystkim zmarłym, którzy cieszą się świętością u Boga, oraz
2 listopada - Święto Zmarłych (Dzień Zaduszny) - dzień modlitw za dusze zmarłych, które do pełnej świętości potrzebują naszej modlitwy i modlitwy Kościoła. Tradycja obchodów Dnia Wszystkich Świętych sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa.
Użyj dziś, Panie, nade mną litości!
Jak nakazuje zwyczaj chrześcijański 1 listopada, a więc w dzień Wszystkich Świętych spotykamy się na cmentarzach.
Jest to bowiem miejsce ostatniego spoczynku naszych najbliższych. Na wcześniej uporządkowanych mogiłach składamy kwiaty oraz zapalamy znicze.
Są to bowiem symbole wiary w nieśmiertelność dusz. Palące się znicze wyrażają pamięć o naszych zmarłych, a złożone kwiaty oznaczają naszą wdzięczność dla naszych przodków.
Nie wiemy w prawdzie gdzie przebywają dusze zmarłych, czy są one już w niebie, czy też w czyśćcu, a może niektóre skazane są na męki piekielne,
dlatego też prosimy w modlitwach Boga, aby okazał duszom zmarłych swoje miłosierdzie. Nie tylko w dniach pamięci o zmarłych należy się za nich modlić,
ale nasze prośby w ich intencji powinny być kierowane w ciągu całego roku.
W tym dniu, w czasie procesji na cmentarzach, poświęcane są mogiły i wypominana się imiona zmarłych.
Będąc na nekropoliach warto się zastanowić, jak jest sens ludzkiego życia? Takie pytanie powinien zadać sobie
każdy chrześcijanin. Ile dobra uczynił w swoim dotychczasowym życiu? Czy nie było w nim zbyt wiele zła, grzechu?
Nie znamy przecież dnia ani godziny, kiedy Pan zakończy bieg naszego ludzkiego życia. Nie należy zatem zwlekać
z pokutą i nie wolno odkładać na później nawrócenia na właściwą drogę. Bóg z pewnością nam w tym dopomoże.
W tej refleksji, z racji święta zmarłych, należy uprzytomnić sobie, że życie każdego z nas nie trwa wiecznie. Nie znamy godziny swojej śmierci.
Dlatego też żyjmy tak, aby to co robimy było uwielbieniem Boga i świadectwem miłości drugiego człowieka.
Miesiąc listopad jest czasem naszej szczególnej pamięci modlitewnej o zmarłych. Pamiętajmy w tym czasie, szczególnie o zmarłym naszym Rodaku, ŚWIĘTYM KAROLU WOJTYLE - JANIE PAWELE II PAPIEŻU, który po 27 latach służby na Stolicy Piotrowej w Rzymie został kanonizowany. Najwyższy Pasterz odwołał Go do siebie by udzielić mu nagrody życia wiecznego. Módlmy się przez Jego wstawiennictwo o wszelkie potrzebne łaski dla naszych rodzin, wspólnot parafialnych, dla Polski - naszej umiłowanej Ojczyzny oraz dla Kościoła w Polsce i na świecie.
Dzisiaj wspominamy rzeczywistość zbawczego misterium zawartego w Credo, które napełnia nas radością: ŤWierzę w Świętych obcowanieť.
Wszyscy Święci, od Dziewicy Maryi, którzy już przeszli do życia wiecznego tworzą jedność: są Kościołem błogosławionych, których wskazuje Jezus:
"Błogosławieni czystego serca, albowiem oni będą oglądać Boga" (Mt 5,8). Jednocześnie, są oni we wspólnocie z nami. Wiara i nadzieja nie mogą nas zjednoczyć,
gdyż oni już cieszą się wiecznym oglądaniem Boga. Jednak łączy nas miłość Ťktóra jest największať (1 Kor 13,13); ta miłość, którą nas z nimi jednoczy Bóg Ojciec, Chrystus Zbawiciel i Duch Święty. Miłość, która czyni ich solidarni z nami i nam życzliwymi. Dlatego, nie czcimy świętych jedynie z racji na ich przykładność, ale z racji na ich jedność w Duchu z całym Kościołem, który umacnia w miłości bratniej.
Dzięki tej głębokiej jedności, możemy czuć tę bliskość z tymi wszystkim świętymi, którzy przed nami wierzyli i ufali temu wszystkiemu, czemu i my ufamy i dajemy wiarę. I przede wszystkim kochali Boga Ojca i swych braci, naśladując pilnie miłość Chrystusa.
Święci apostołowie, święci męczennicy, święci wyznawcy żyjący na przestrzeni wieków, są ponadto, naszymi braćmi i orędownikami. W nich wypełniły się prorocze słowa Jezusa: ŤBłogosławieni jesteście gdy wam urągają i prześladują was i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, bo wielka jest wasza nagroda w niebieť (Mt 5,11-12). Skarb ich świętości jest dobrem całej rodziny, na którą możemy liczyć. Oni są skarbem niebiańskim, do których Jezus zachęca by się przyłączyć(cf. Mt 6,20). Jak zapewnia Sobór Watykański II, Ťich przeto troska braterska wspomaga wydatnie słabość ť (Lumen gentium, 49). Ta uroczystość dostarcza nam pokrzepiającej wiadomości, która nas zaprasza do radości i świętowania.
wg. evangeli.net,
Rozważania do liturgii.
O co proszę? O serce przejęte duchową troską o zmarłych.
Wsłucham się w pełne wzruszenia słowa Marii skierowane do Jezusa: (w. 32). Będę patrzył na jej zapłakaną twarz. Usłyszę jej szloch. Zwrócę uwagę, z jaką prostotą i otwartością mówi Jezusowi o swojej ufności do Niego.
Będę kontemplował twarz Jezusa, który wzrusza się i rozrzewnia, patrząc na ból i łzy szlochających kobiet. Będę patrzył, jak pełen smutku udaje się do grobu przyjaciela, Łazarza, i płacze (ww. 33-35).
Uświadomię sobie, że Jezus widzi każde moje cierpienie, wzrusza się na widok mojego bólu, płacze, kiedy widzi moje zagubienie i bezradność. Czy w chwilach cierpienia potrafi ę mówić Mu o moich uczuciach? Czy rozmawiam z Nim o moich buntach?
"Łazarzu, wyjdź na zewnątrz" (w. 43). Będę przez dłuższy czas kontemplował tę scenę. Usłyszę słowa Jezusa pełne mocy, zobaczę zdziwienie zgromadzonego tłumu oraz Łazarza wychodzącego z ciemności grobu.
Będę prosił o głębokie doświadczenie prawdy, że Jezus jest moim przyjacielem, który pragnie oddziaływać swoją mocą w moim życiu. Jest zdolny wyprowadzić mnie na zewnątrz z beznadziejnych sytuacji.
Odpowiem sobie szczerze na pytanie: Co jest moim "grobem" w codziennym życiu? Co zabiera mi radość i chęć do życia, kusi do ucieczki? Poproszę Jezusa w gorącej modlitwie, aby odsunął kamień od moich ciemnych miejsc życia, w których grzebię moje dobre pragnienia.
Poproszę Go z wiarą, aby swoją mocą wskrzesił we mnie głęboką przyjaźń do Jezusa. W listopadzie będę pamiętał o częstej modlitwie za zmarłych. Moim ponawianym aktem strzelistym będą słowa: "Wieczny odpoczynek...".
Krzysztof Wons SDS/Salwator.
Jan Brzechwa
Dzień zaduszny
Kiedy miedzianą rdzą
Pożółkłych jesiennych liści więdną obłoki,
Zgadujemy, czego od nas obłoki chcą,
Smutniejące w dali swojej wysokiej.
Na siwych puklach układa się babie lato,
Na grobach lampy migocą umarłym duszom,
Już niedługo, niedługo czekać nam na to,
Już i nasze dusze ku tym lampom wkrótce wyruszą.
Jeżeli życie jest nicią - można przeciąć tę nić,
I odpłynąć na obłoku niby na srebrnej tratwie...
Ach, jak łatwo, ach, jak łatwo byłoby żyć,
Gdyby nie żyć było jeszcze łatwiej!
Dzień Zaduszny
Za wszystkie dusze w Niebie...
Zapalmy znicze, za tych których zabrał Bóg.
Pomódlmy się za nich, by dostąpili zbawienia.
Pomódlmy się za dusze, które błądzą.
By mogli się skąpać w jasnym blasku chwały Jedynego.
Prośmy Ojca Niebieskiego,
By nie zapomniał o żadnym z nas.
Bo gdy nadejdzie pora
Bo gdy nadejdzie czas,
Zaszumi stara sykomora,
Zaszumi stary las.
A Bóg Ojciec nasz Jedyny
Otworzy swe ramiona
I w powitalnym geście,
Z uśmiechem na twarzy,
Zaprosi nas do Nieba,
Zbawieniem nas obdarzy...
...Więc zapalmy dziś znicze za tych, których nie ma już wśród nas...
...i za te w Czyśćcu i za te, które złądziły do piekła...
Jan Twardowski "Żal" [fragm.]
Żal że się za mało kochało
Że się myślało o sobie
Że się już nie zdążyło
Że było za późno
Jeszcze kilka wierszy
Joanna Kulmowa "W Zaduszki" [fragm.]
Tu jest pamięć i tutaj świeczka.
Tutaj napis i kwiat pozostanie.
Ale zmarły gdzie indziej mieszka
na wieczne odpoczywanie.
Smutek to jest mrok po zmarłych tu,
ale dla nich są wysokie, jasne światy.
Zapal świeczkę.
Westchnij.
Pacierz zmów.
Odejdź pełen jasności skrzydlatej.
Ryszard Przymus "Znicze"
Palą się znicze...
Przypominają,
Że ktoś odchodzi,
Inni zostają.
Pośród cmentarzy
Cichych uliczek
Jak wierna pamięć -
Palą się znicze...
"Święto Zmarłych" - Bechler H.
Na cmentarzu płomyki złote
i groby w chryzantemach.
Ludzie przyszli tu z myślą o tych,
których już nie ma.
Wspominają drogie imiona,
zasłaniają lampki przed wiatrem,
dla tych bliskich wieńce zielone
i bukiety jesienne pełne kwiatów.
Dzień Zaduszny, obchodzony 2 listopada po uroczystości Wszystkich Świętych, jest dniem modlitw za wszystkich zmarłych - zwłaszcza za dusze odbywające pokutę w czyśćcu. Tego dnia Kościół katolicki modli się w intencji ich zbawienia.
W oktawie uroczystości Wszystkich Świętych (miedzy 1 a 8 listopada) można uzyskać odpusty zupełne dla siebie lub dla kogoś zmarłego. Oprócz zwykłych warunków (stan łaski uświęcającej, brak przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, przyjęcie komunii i modlitwa w intencjach papieża), należy spełnić jeden dodatkowy: odwiedzić cmentarz i tam się pomodlić w intencji zmarłych.
Różaniec za zmarłych odmawiać będziemy od poniedziałku do soboty w oktawie Uroczystości Wszystkich Świętych pół godziny przed Mszą św.
Wśród różnego rodzaju form modlitewnej pamięci o zmarłych szczególne miejsce zajmują wypominki. Jest to specjalne nabożeństwo za zmarłych, podczas którego wyczytywana jest lista imion i nazwisk zmarłych osób, które wierni chcą w modlitwie polecać Bogu. Wierni wypisują na kartkach nazwiska nieżyjących bliskich i wraz z dobrowolną ofiarą przynoszą je do parafialnej kancelarii lub kościelnej zakrystii. Ksiądz sporządza listę nazwisk zmarłych, którą odczytuje podczas nabożeństwa, wzywając zebranych do modlitwy w ich intencji. Najczęściej wierni odmawiają w intencji zmarłych różaniec lub tradycyjną modlitwę "Wieczny odpoczynek".
Wypominki często funkcjonują w dwojakiej odmianie jako listopadowe (miesięczne) gdy imię zmarłego wyczytuje się podczas listopadowego nabożeństwa za zmarłych oraz roczne gdy zmarłych wspomina się przez cały rok, w każdą niedzielę przed mszą św.
autor: Stanisław Karnacewicz
Zapraszamy na nabożeństwa różańcowe.
W Poniedziałek, Środa, Piątek. o godz. 7.30
Wtorek, Czwartek o godz. 17.15
Mój różaniec
Tak różny w mym życiu
Ten z assyskich płatków róży
I z oliwkowego drzewa co rośnie w Ziemi Świętej
Kryształowy z Pierwszej Komunii
I ten fosforowy świecący nocą
I wytarty, ten babciny - czarny
Mój Różaniec
Odmawiany w pośpiechu
W kolejce do szkoły - niedoliczony
Odmawiany na palcach i
Na kluczach dziewięciu co
Zawieszone na szekli dziesiątej
I ten co w pracy liczony na wielkich
betonowych płytach
I ten pobożny, rozważany
wyklęczany na twardej posadzce kościoła
I ten wychodzony w pielgrzymkach,
wymodlony w górach
I ten zaniedbany, niezrozumiany,
odklepywany
Mój Różaniec
Tak różny w mym życiu
Wciąż Cię za mało
Autentycznego, szczerego, najprawdziwszego
Bukietu róż, zaniesionego przed tron
Zdrowaś Maryjo
Różaniec jest modlitwą zawierzenia, która kieruje nas przez Maryję do Jezusa.
Odmówienie całej części różańca trwa 25 minut...
To jedyne 25 minut z 1440 - które otrzymujemy od Boga każdego dnia!
Części Różańca
Tajemnice radosne.
Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
Nawiedzenie świętej Elżbiety.
Narodzenie Pana Jezusa.
Ofiarowanie Jezusa w Świąty.
Odnalezienie Jezusa w Świątyni.
Tajemnice światła.
Chrzest Pana Jezusa w Jordanie.
Objawienie się Pana Jezusa w Kanie Galilejskiej.
Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia.
Przemienienie Pańskie na górze Tabor.
Ustanowienie Eucharystii.
Tajemnice bolesne.
Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu.
Biczowanie Pana Jezusa.
Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa.
Droga krzyżowa Pana Jezusa.
Ukrzyżowanie i śmierć Pana Jezusa.
Tajemnice chwalebne.
Zmartwychwstanie Pana Jezusa.
Wniebowstąpienie Pana Jezusa.
Zesłanie Ducha Świętego.
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny.
Ukoronowanie Maryi na Królową Nieba i Ziemi.
W jakie dni odmawiamy?
Św. Jan Paweł II (16 października 2002) w Liście Apostolskim Rosarium Virginis Mariae określił następujący porządek odmawiania tajemnic różańcowych:
Poniedziałek tajemnice radosne
Wtorek tajemnice bolesne
Środa tajemnice chwalebne
Czwartek tajemnice światła
Piątek tajemnice bolesne
Sobota tajemnice radosne
Niedziela tajemnice chwalebne
RÓŻANIEC
W małej izdebce, tuż obok łóżka,
Z różańcem w ręku klęczy staruszka
Czemuż to babciu mówisz pacierze?
Bo ja w ich siłę naprawdę wierzę.
Wierzę, że te małe paciorki z dębiny
Moc mają ogromną, odpuszczają winy
Gdy zawiodą lekarze, gdy znikąd pomocy
Ja,grzesznik niegodny, korzystam z ich mocy
Pierwsza dziesiątka jest za papieża
Niech nami kieruje, Bogu powierza.
Druga w intencji całego Kościoła
Modlitwą silny wszystkiemu podoła.
Trzecia za męża, co zmarł i już w niebie
A może w czyśćcu, lub większej potrzebie
Czwartą odmawiam w intencji syna...
Przy tych słowach staruszka płakać zaczyna
Był dobry chłopak, lecz od ojca pogrzebu
Odwrócił się od Boga, złorzeczył niebu
Nie rozumiał, że Bóg w swojej miłości
Dał wolną wolę dla całej ludzkości.
Zaś człowiek dar ten bezcenny i hojny
Zamienił na chciwości, wyzysk i wojny
I teraz, gdy wypadek czy wojenna trwoga
Nie wini siebie, lecz zawsze Boga.
Myślałam, że syn, gdy założył rodzinę,
Gdy wziął na ręce swą pierwszą dziecinę,
Zrozumiał swe błędy, cel odnalazł w życiu
Lecz on mimo rodziny, pogrążył się w piciu.
Awantury, alkohol, płacz i siniaki
Czemu swym dzieciom los zgotował taki?
Nie było miłości, pieniędzy, jedzenia,
Spokój był tylko, gdy szedł do więzienia.
Ja zaś przez lata biorąc rożaniec do ręki,
Bogu polecam swych wnucząt udręki,
Lecz syn w nałogu trwał dalej uparty,
Z czwartej dziesiątki robił sobie żarty.
Lepiej piątą odmawiaj sama za siebie
Bo żyjesz tylko o wodzie i chlebie.
Na nic te posty i twoje modły,
Bo los już taki musi być podły.
Płacze staruszka, drżą wątłe ramiona.
Wie, że jest chora, niedługo skona.
Co będzie z synem, z jego rodziną?
Czy znajdą drogę prawdziwą, jedyną?
I zmarła nieboga. Wezwano syna
Ten twardo powiedział - nie moja to wina.
Lecz widząc w trumnie matki swej trupa,
Poczuł jak mu pęka na sercu skorupa.
Zobaczył rożaniec swej zmarłej matki,
W miejscu czwartej dziesiątki zupełnie gładki.
Nie ma paciorków - patrzy i nie wierzy,
Palcami starte od milionow pacierzy.
Tylko piąta dziesiątka była jak nowa,
Przypomniał swe kpiące o niej słowa.
Na palcach zobaczył od łańcuszka rany,
Wybacz mi - krzyknął - Boże mój kochany!
Ożyło w końcu syna sumienie,
Przysięgam ci matko, że ja się zmienię.
Całował zimne swej matki dłonie,
Twarz łzami zoraną i siwe skronie.
Rzucił nałogi, oddał się Bogu,
Szczęście gościło w ich domu progu.
I codziennie wieczorem, całą rodziną,
Różaniec mówili za matki przyczyną.
Autor: Jacek Daniluk z Białej Podl.
Opracowano
na tydz. 26.10.2025. - 02.11.2025.
